Het is kwart voor 6 's avonds en we zijn zojuist gearriveerd in het Best Western Plus City hotel in Sofia, waar we de komende 4 nachten zullen verblijven. We hebben een heel voorspoedige reis gehad, alles verliep precies volgens planning. Lekker toch!?
Om half 8 vanochtend zaten we al in de auto onderweg naar Limburg met onze 2 honden op de achterbank, die blijven de komende dagen bij de oppas. Ze hebben dus ook een klein beetje vakantie! Zij wel, en ik ook, maar Peter moet helaas werken. In elk geval 1 dag, en misschien ook 2 als het tegenzit. We vliegen echter pas op zondag terug, dus zaterdag hebben we sowieso om samen nog wat te ondernemen en waarschijnlijk ook de vrijdagmiddag, en misschien zelfs de hele vrijdag als het meezit. De rit naar Limburg verloopt voorspoedig, al hebben we wel last van een flinke file bij Eindhoven. We arriveren met een half uur vertraging, maar die was ingecalculeerd. Daarna gaan we op naar Eindhoven waar we het vliegtuig nemen van Wizz Air rechtstreeks naar Sofia.
Het is een heerlijk vliegveld, lekker klein. We parkeren voor de deur en hoeven maar 100m te lopen naar de ingang. En daar is het maar 100m naar het restaurant. Inchecken hoeven we niet, want we reizen alleen met handbagage en de boarding pass hebben we thuis al geprint. We gaan even wat eten in het Panorama restaurant, en dan lopen we naar de gates waar we Peter's collega ook treffen. Onderweg moeten we langs de veiligheidscontrole, maar voordat we daar zijn passeren we iemand die onze boardingpass controleert. Daar moet ik mijn kleine tas in de koffer proppen, omdat Wizz air een heel strikte 1-piece concept heeft voor handbagage. Hoewel op de site staat dat je naast je handbagage ook nog een telefoon, een portemonnaie en nog wat kleinde dingen mag meenemen, mag je die volgens die mijnheer alleen maar in je handen houden. Pfff...... wat een muggenzifterij zeg. Maar goed, de tas past prima in de koffer, dat is vlot geregeld. Bij de gate kletsen we nog wat, en een kwartiertje voor vertrek lopen we naar de juiste gate. We moeten nu door de paspoortcontrole. Bulgarije hoort weliswaar bij de EU, maar het is geen Schengen-land, en dus moeten we goed gecontroleerd worden.
Als we wachten komt er ook nog iemand van de maatschappij ons paspoort en onze boarding pass controleren, we hebben zo al heel wat controles meegemaakt vandaag. Op het vliegveld ook verschillende keren. Als het boarden gaat beginnen mogen Peter en ik aansluiten in de priority rij, we hebben namelijk stoelen gekocht met extra beenruimte. Dat betekent dat we bij de nooduitgang mogen plaatsnemen. Nadat de boarding pass nogmaals is gecontroleerd mogen we buiten achter iemand aanlopen door een lange gang van hekken om bij het vliegtuig te komen, en we nemen plaats. Het vliegtuig vertrekt redelijk op tijd, maar we moeten wel nog een behoorlijk stuk taxiën.
De vlucht verloopt prima, ik vermaak me met de e-reader en de iPad, en de 2,5 uur die we onderweg zijn vliegen om. Het is al half 5 geweest als we landen -in Bulgarije is het een uur later dan hier- en dat is iets later dan gepland. We sluiten aan in de chaotische rij van de paspoortcontrole en lopen dan naar het toilet. Vervolgens wordt er nog even cash gescoord en dan stappen we buiten in de taxi. Ook dit vliegveld is heel klein, ik geloof zelfs nog kleiner dan Eindhoven. De taxi's staan voor de ingang en voor het schamele bedrag van 10 Lev, dat is nog geen 5 euro, stappen we een kwartier later uit bij het hotel.
We hebben een prima kamer, heel schoon en netjes en het bed ligt heerlijk. De badkamer is misschien wat klein, maar dat deert niet echt. We installeren ons, ik ruim de koffertjes uit en maak mijn cameratas klaar voor gebruik, en dan relaxen we even op de kamer. Peter heeft telefonisch contact met zijn collega en ze spreken af om samen met de klant te gaan eten zodat ze alvast wat dingen kunnen bespreken. Dat betekent dus ook dat ik me alleen ga vermaken vanavond. Geen probleem, ik vermaak me prima alleen.
Peter's collega, die in een ander hotel zit, komt samen met de klant naar het centrum en ze spreken af bij een restaurant om 19.00h. Wij lopen naar de lobby om een taxi te bestellen, maar volgens de receptioniste is het restaurant minder dan 10 minuten lopen, het ligt naast het Radisson hotel. Nou prima, dan doen we dat. Ik loop gezellig met Peter mee op. Ons hotel ligt vlakbij de Alexander Nevski cathedraal, en het Radisson ligt aan de andere kant van de cathedraal. Maar om daar te komen moet Peter omlopen, want een deel van de stad is namelijk afgezet en hermetisch afgesloten door politie. Er is een grote demonstratie en een groot protest van de Bulgaarse bevolking vanavond.
Bij de cathedraal neem ik afscheid van Peter, ik ga de kathedraal bekijken, want die is nog geopend. En hij ligt zo mooi in het licht, dat ik niet verder wil lopen zonder hem op de foto vast te leggen. Het is echt een prachtig gebouw met die gouden koepels. Van binnen is de cathedraal ook mooi, maar erg donker. En fotograferen mag je er niet. Ik kijk er even rond, en ga dan weer naar buiten.
Met mijn zelfgemaakte plattegrondje van de stad loop ik vervolgens kriskras langs de verschillende bezienswaardigheden door de stad naar de andere kant en ongewild loop ik zo de groep demonstranten in die zich net verplaatst van het ene plein naar het andere. Ik ben op weg naar een Amerikaans restaurant dat op de kaart staat aangegeven en de route zal me langs een paar bezienswaardigheden voeren. Perfect voor deze eerste verkenning dus. De grote boulevard door de stad is afgesloten en ook buiten de afgesloten wegen is nauwelijks verkeer. Of het komt door de protesten weet ik niet, maar vandaag is het buiten de massamensen heel rustig in de stad. Niet te vergelijken met andere hoofdsteden die we eerder gezien hebben. Het doet allemaal wat gemoedelijker aan.
Ik volg de grote weg en passeer een aantal prachtige gebouwen, maar eenmaal bij het parlementsgebouw ziet het echt zwart van de mensen. Ik zoek een uitweg en moet erom heen lopen, want ik ga me echt niet bewegen door de meute heen, dat vind ik doodeng. Ik heb het niet zo op een massa. Ik kom uit aan de andere kant van het Sheraton hotel en loop zo via de grote weg verder. Ook hier is het enorm druk.
Mijn eerste indruk van Sofia is heel positief: schoon, netjes, gezellig en prachtige architectuur. De architectuur is onmiskenbaar Oostblok, ik herken de bouwstijl een beetje van het Oost-duitse dat we in Berlijn hebben gezien, maar ik vind het hier veel minder grauw. De gebouwen zijn mooi versierd met ornamenten en heel statig, en ook wel kleurrijk. Geen circuskleuren, maar ook niet alleen maar grijs beton of cement. En ik zie hier in het centrum ook nauwelijks verval, de meeste gebouwen zijn gewoon netjes en ik vermoed ook vaak gerestaureerd. Ik krijg de indruk dat de stad of het land veel investeert in het opknappen. Ik geniet met volle teugen en de camera klikt er lustig op los.
Ik ben inmiddels bijna bij mijn uitgekozen restaurant en wandel via het kaartje erheen. Maar het spreekt me helemaal niet aan. Ten eerste zit er helemaal niemand, en de kaart is allesbehalve Amerikaans. Ik besluit om dan maar verder te zoeken, dat kan vast wel beter. Ik een stukje terug en dan voor het Sheraton hotel langs, ik kom dan uit bij het plein voor het regeringsgebouw en daar is inmidddels een lawaai van jewelste. Ik probeer wat foto's te maken van de demonstratie en de mensenmassa, maar gemakkelijk is dat niet, ik kan nergens een hoger punt vinden om er bovenuit te komen. En lawaai laat zich niet vastleggen op een foto. Als ik ben uitgekeken zie ik een mooi steegje en daar wandel ik doorheen. Ik besluit om maar terug te lopen naar het hotel en dan daar iets te eten. Intussen probeer ik mijn weg te zoeken in de stad, om de afzettingen heen. In het steegje zie ik vervolgens een gezellig terras liggen van de Spaghetti Company, dat ziet er prima uit en ik besluit mijn plan gelijk bij te stellen. Daar strijk ik neer! Eindelijk wat drinken, en dat is wel nodig ook. Ondanks het tijdstip is het behoorlijk warm, en ik moet nodig wat afkoelen en bijtanken.
Gelukkig is er wifi op het terras, dat is alvast goed geregeld, dan kan ik me ook wat vermaken hier. Ik bestel een ijsthee, een glas water, bruschetta als voorgerecht en een pizza als hoofdgerecht. Het voorgerecht is niet super, maar de pizza smaakt voortreffelijk. Goede keuze! En de ijsthee is van mijn favoriete merk, dat ik heel soms wel eens koop in de Internationale winkel in Amstelveen, de Kingsalmarkt. In Spanje heb ik dit merk leren kennen en het is precies goed, niet te zoet. Het andere merk ijsthee dat hier veel verkocht wordt is mijn tweede favoriet, van nestea. Ook nauwelijks verkrijgbaar in Nederland. Maar goed, dat is niet de reden om naar Bulgarije te gaan natuurlijk.
Als ik ben uitgegeten en afgekoeld betaal ik de rekening waarvan ik steil achterover sla. Het is hier echt heel goedkoop. Een pizza, een voorgerecht, en 3 drankjes, en ik reken omgerekend 10 euro af. Sofia is niet voor niets de goedkoopste hoofdstad van Europa natuurlijk. Aan het einde van het steegje zie ik door de poort een prachtig gebouw gluren dat precies in het avondlicht ligt te schitteren met alle kleurenpracht. Ik wandel ernaar toe en leef me uit met de camera. Voor het gebouw ligt een klein parkje vol met zitbankjes en een fontein, en het parkje is afgeladen vol met mensen die elkaar opzoeken en gezellig met elkaar drinken. Ik zie wijn en bier in 2 liter flessen, en die worden niet netjes gedeeld in glazen of bekertjes. Nee hoor, die gaan rechtstreeks aan de lippen. Voor het parkje ligt een moskee, en daar tegenover ligt de McDonalds. Een ijsje gaat er nog wel in en ik trakteer mezelf op een mcflurry. Hier geen mars, snickers of andere repen die door het ijs gemengd worden, maar gewoon de keuze uit bosbessen of chocolade. En natuurlijk moet ik de bosbessen proberen, want die ken ik nog niet. Yum yum!
Daarna wandel ik op mijn ooiedooie gemakkie terug naar het hotel. Onderweg vind ik een klein supermarktje dat nog is geopend en daar sla ik wat drinken in voor op de kamer. Het is niet ver lopen, met een kwartiertje ben ik weer op ons voorlopige thuishonk, het is dan half 10 geweest. Ik vermaak me op de kamer met foto's en internet en wacht tot Peter weer terug is. Dat laat nog even op zich wachten, maar om 11 uur is ook hij weer paraat. Morgen gaat de wekker weer vroeg vanwege Peter's werkafspraken, en dus gaat het licht een beetje op tijd weer uit.
Om half 8 vanochtend zaten we al in de auto onderweg naar Limburg met onze 2 honden op de achterbank, die blijven de komende dagen bij de oppas. Ze hebben dus ook een klein beetje vakantie! Zij wel, en ik ook, maar Peter moet helaas werken. In elk geval 1 dag, en misschien ook 2 als het tegenzit. We vliegen echter pas op zondag terug, dus zaterdag hebben we sowieso om samen nog wat te ondernemen en waarschijnlijk ook de vrijdagmiddag, en misschien zelfs de hele vrijdag als het meezit. De rit naar Limburg verloopt voorspoedig, al hebben we wel last van een flinke file bij Eindhoven. We arriveren met een half uur vertraging, maar die was ingecalculeerd. Daarna gaan we op naar Eindhoven waar we het vliegtuig nemen van Wizz Air rechtstreeks naar Sofia.
Het is een heerlijk vliegveld, lekker klein. We parkeren voor de deur en hoeven maar 100m te lopen naar de ingang. En daar is het maar 100m naar het restaurant. Inchecken hoeven we niet, want we reizen alleen met handbagage en de boarding pass hebben we thuis al geprint. We gaan even wat eten in het Panorama restaurant, en dan lopen we naar de gates waar we Peter's collega ook treffen. Onderweg moeten we langs de veiligheidscontrole, maar voordat we daar zijn passeren we iemand die onze boardingpass controleert. Daar moet ik mijn kleine tas in de koffer proppen, omdat Wizz air een heel strikte 1-piece concept heeft voor handbagage. Hoewel op de site staat dat je naast je handbagage ook nog een telefoon, een portemonnaie en nog wat kleinde dingen mag meenemen, mag je die volgens die mijnheer alleen maar in je handen houden. Pfff...... wat een muggenzifterij zeg. Maar goed, de tas past prima in de koffer, dat is vlot geregeld. Bij de gate kletsen we nog wat, en een kwartiertje voor vertrek lopen we naar de juiste gate. We moeten nu door de paspoortcontrole. Bulgarije hoort weliswaar bij de EU, maar het is geen Schengen-land, en dus moeten we goed gecontroleerd worden.
Als we wachten komt er ook nog iemand van de maatschappij ons paspoort en onze boarding pass controleren, we hebben zo al heel wat controles meegemaakt vandaag. Op het vliegveld ook verschillende keren. Als het boarden gaat beginnen mogen Peter en ik aansluiten in de priority rij, we hebben namelijk stoelen gekocht met extra beenruimte. Dat betekent dat we bij de nooduitgang mogen plaatsnemen. Nadat de boarding pass nogmaals is gecontroleerd mogen we buiten achter iemand aanlopen door een lange gang van hekken om bij het vliegtuig te komen, en we nemen plaats. Het vliegtuig vertrekt redelijk op tijd, maar we moeten wel nog een behoorlijk stuk taxiën.
De vlucht verloopt prima, ik vermaak me met de e-reader en de iPad, en de 2,5 uur die we onderweg zijn vliegen om. Het is al half 5 geweest als we landen -in Bulgarije is het een uur later dan hier- en dat is iets later dan gepland. We sluiten aan in de chaotische rij van de paspoortcontrole en lopen dan naar het toilet. Vervolgens wordt er nog even cash gescoord en dan stappen we buiten in de taxi. Ook dit vliegveld is heel klein, ik geloof zelfs nog kleiner dan Eindhoven. De taxi's staan voor de ingang en voor het schamele bedrag van 10 Lev, dat is nog geen 5 euro, stappen we een kwartier later uit bij het hotel.
We hebben een prima kamer, heel schoon en netjes en het bed ligt heerlijk. De badkamer is misschien wat klein, maar dat deert niet echt. We installeren ons, ik ruim de koffertjes uit en maak mijn cameratas klaar voor gebruik, en dan relaxen we even op de kamer. Peter heeft telefonisch contact met zijn collega en ze spreken af om samen met de klant te gaan eten zodat ze alvast wat dingen kunnen bespreken. Dat betekent dus ook dat ik me alleen ga vermaken vanavond. Geen probleem, ik vermaak me prima alleen.
Peter's collega, die in een ander hotel zit, komt samen met de klant naar het centrum en ze spreken af bij een restaurant om 19.00h. Wij lopen naar de lobby om een taxi te bestellen, maar volgens de receptioniste is het restaurant minder dan 10 minuten lopen, het ligt naast het Radisson hotel. Nou prima, dan doen we dat. Ik loop gezellig met Peter mee op. Ons hotel ligt vlakbij de Alexander Nevski cathedraal, en het Radisson ligt aan de andere kant van de cathedraal. Maar om daar te komen moet Peter omlopen, want een deel van de stad is namelijk afgezet en hermetisch afgesloten door politie. Er is een grote demonstratie en een groot protest van de Bulgaarse bevolking vanavond.
Bij de cathedraal neem ik afscheid van Peter, ik ga de kathedraal bekijken, want die is nog geopend. En hij ligt zo mooi in het licht, dat ik niet verder wil lopen zonder hem op de foto vast te leggen. Het is echt een prachtig gebouw met die gouden koepels. Van binnen is de cathedraal ook mooi, maar erg donker. En fotograferen mag je er niet. Ik kijk er even rond, en ga dan weer naar buiten.
Ik volg de grote weg en passeer een aantal prachtige gebouwen, maar eenmaal bij het parlementsgebouw ziet het echt zwart van de mensen. Ik zoek een uitweg en moet erom heen lopen, want ik ga me echt niet bewegen door de meute heen, dat vind ik doodeng. Ik heb het niet zo op een massa. Ik kom uit aan de andere kant van het Sheraton hotel en loop zo via de grote weg verder. Ook hier is het enorm druk.
Mijn eerste indruk van Sofia is heel positief: schoon, netjes, gezellig en prachtige architectuur. De architectuur is onmiskenbaar Oostblok, ik herken de bouwstijl een beetje van het Oost-duitse dat we in Berlijn hebben gezien, maar ik vind het hier veel minder grauw. De gebouwen zijn mooi versierd met ornamenten en heel statig, en ook wel kleurrijk. Geen circuskleuren, maar ook niet alleen maar grijs beton of cement. En ik zie hier in het centrum ook nauwelijks verval, de meeste gebouwen zijn gewoon netjes en ik vermoed ook vaak gerestaureerd. Ik krijg de indruk dat de stad of het land veel investeert in het opknappen. Ik geniet met volle teugen en de camera klikt er lustig op los.
Ik ben inmiddels bijna bij mijn uitgekozen restaurant en wandel via het kaartje erheen. Maar het spreekt me helemaal niet aan. Ten eerste zit er helemaal niemand, en de kaart is allesbehalve Amerikaans. Ik besluit om dan maar verder te zoeken, dat kan vast wel beter. Ik een stukje terug en dan voor het Sheraton hotel langs, ik kom dan uit bij het plein voor het regeringsgebouw en daar is inmidddels een lawaai van jewelste. Ik probeer wat foto's te maken van de demonstratie en de mensenmassa, maar gemakkelijk is dat niet, ik kan nergens een hoger punt vinden om er bovenuit te komen. En lawaai laat zich niet vastleggen op een foto. Als ik ben uitgekeken zie ik een mooi steegje en daar wandel ik doorheen. Ik besluit om maar terug te lopen naar het hotel en dan daar iets te eten. Intussen probeer ik mijn weg te zoeken in de stad, om de afzettingen heen. In het steegje zie ik vervolgens een gezellig terras liggen van de Spaghetti Company, dat ziet er prima uit en ik besluit mijn plan gelijk bij te stellen. Daar strijk ik neer! Eindelijk wat drinken, en dat is wel nodig ook. Ondanks het tijdstip is het behoorlijk warm, en ik moet nodig wat afkoelen en bijtanken.
Gelukkig is er wifi op het terras, dat is alvast goed geregeld, dan kan ik me ook wat vermaken hier. Ik bestel een ijsthee, een glas water, bruschetta als voorgerecht en een pizza als hoofdgerecht. Het voorgerecht is niet super, maar de pizza smaakt voortreffelijk. Goede keuze! En de ijsthee is van mijn favoriete merk, dat ik heel soms wel eens koop in de Internationale winkel in Amstelveen, de Kingsalmarkt. In Spanje heb ik dit merk leren kennen en het is precies goed, niet te zoet. Het andere merk ijsthee dat hier veel verkocht wordt is mijn tweede favoriet, van nestea. Ook nauwelijks verkrijgbaar in Nederland. Maar goed, dat is niet de reden om naar Bulgarije te gaan natuurlijk.
Als ik ben uitgegeten en afgekoeld betaal ik de rekening waarvan ik steil achterover sla. Het is hier echt heel goedkoop. Een pizza, een voorgerecht, en 3 drankjes, en ik reken omgerekend 10 euro af. Sofia is niet voor niets de goedkoopste hoofdstad van Europa natuurlijk. Aan het einde van het steegje zie ik door de poort een prachtig gebouw gluren dat precies in het avondlicht ligt te schitteren met alle kleurenpracht. Ik wandel ernaar toe en leef me uit met de camera. Voor het gebouw ligt een klein parkje vol met zitbankjes en een fontein, en het parkje is afgeladen vol met mensen die elkaar opzoeken en gezellig met elkaar drinken. Ik zie wijn en bier in 2 liter flessen, en die worden niet netjes gedeeld in glazen of bekertjes. Nee hoor, die gaan rechtstreeks aan de lippen. Voor het parkje ligt een moskee, en daar tegenover ligt de McDonalds. Een ijsje gaat er nog wel in en ik trakteer mezelf op een mcflurry. Hier geen mars, snickers of andere repen die door het ijs gemengd worden, maar gewoon de keuze uit bosbessen of chocolade. En natuurlijk moet ik de bosbessen proberen, want die ken ik nog niet. Yum yum!
Daarna wandel ik op mijn ooiedooie gemakkie terug naar het hotel. Onderweg vind ik een klein supermarktje dat nog is geopend en daar sla ik wat drinken in voor op de kamer. Het is niet ver lopen, met een kwartiertje ben ik weer op ons voorlopige thuishonk, het is dan half 10 geweest. Ik vermaak me op de kamer met foto's en internet en wacht tot Peter weer terug is. Dat laat nog even op zich wachten, maar om 11 uur is ook hij weer paraat. Morgen gaat de wekker weer vroeg vanwege Peter's werkafspraken, en dus gaat het licht een beetje op tijd weer uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten